Na een week thuis te hebben gewerkt vanwege een coronabesmetting in mijn sportteam, mocht ik maandagmorgen gelukkig weer naar de redactie van de Alkmaarsche Courant. Zoals iedere morgen beginnen we de dag met de ochtendvergadering. Hierin bespreken alle journalisten met elkaar met welke verhalen ze momenteel bezig zijn of wat voor verhalen er nog geschreven moeten worden. De redactiechef opperde dat het wel leuk zou zijn om een verhaal te maken over hoe strandtenten hebben gedraaid in de coronatijd en hoe zij nu kijken tegen de twee zomerse dagen die nog komen halverwege september. Samen met een collega-journalist namen wij deze taak op ons.
Fietsend gingen we op weg naar het strand van Egmond aan Zee. Na ongeveer een half uurtje heerlijk in de zon te hebben gefietst, kwamen we bij de strandopgang. Bij strandpaviljoen Bad Egmond kwamen we een spontane, jonge mede-eigenaar te spreken. Hij vertelde dat ze eigenlijk helemaal niet zo’n slecht seizoen hadden gehad ondanks corona en dat ze erg positief aan keken tegen de komende nazomerdagen. Ze moesten nog even flink aanpoten met de geringe bemanning die zij hadden. Hetzelfde geluid klonk bij de werknemers van strandpaviljoen de Uitkijk aan de overkant. Tussen de bestellingen door wilden de barmedewerker ons wel even te woord staan. Ook zij hadden eigenlijk wel een goed seizoen gedraaid.
We hadden de nodige informatie verkregen in Egmond en stapten op de fiets richting Bergen aan Zee. Google Maps besloot ons alleen over een nogal toeristisch pad te sturen waarbij we over een duinpad met stro als ondergrond moesten fietsen. Na een beetje de weg kwijt te hebben geraakt, kwamen we toch aan op het strand van Bergen aan Zee. Ook hier gingen we weer op zoek naar medewerkers van verschillende paviljoens die ons wilden spreken. Een vriendelijke dame bij paviljoen Blonde vertelde over hun familiebedrijf en bij strandpaviljoen De Jongens sprak de nog maar 22-jarige eigenaar over een booming seizoen. Op het strand dus geen gebrek aan gasten in deze rare coronatijd.
Terug op de redactie schrijf ik samen met mijn collega een stuk voor in de krant van morgen. Toch wel een speciaal moment, de eerste keer mijn naam onder een stukje in de krant. Tijdens het schrijven van het krantenartikel kijk ik even naar me arm. Ik ben zelfs een beetje verkleurd vandaag. Aan het begin van de dag had ik nooit verwacht dat ik de hele dag buiten zou zijn met dit heerlijke weer. Lekker fietsen door de duinen en lopen tussen de badgasten op het strand. Maar ook dat is het leven van een journalist, met pech maak je een reportage in de stromende regen en met heel veel geluk mag je met 28 graden op het strand lopen. Vandaag had ik dat geluk.
Leave a Reply