Wat is dat toch, die natuurlijke drang om je als mens ondergeschikt te stellen? Je te voegen naar maatstaven, je te manoeuvreren onder het juk van het onbekende? Het gevoel onwetend te zijn en weinig in de melk te brokkelen hebben? Zo voelde ik mij althans toen ik voor het eerst echt binnen stapte bij een organisatie. Als beginnend stagiair. Volledig meedraaien in een organisatie die al sinds mensenheugenis draaiende is. Hoe voeg je je? Met een tas vol met theorieën en modellen ben ik maar begonnen. Niet echt een repertoire waar je lang op kan teren.
Althans zo leek het. Het onwetende is een beeld welke je jezelf aanpraat. Dat iemand ergens langer zit wil niet zeggen dat hij of zij van grotere waarde is. De frisse blik van iemand die zich alles zich nog eigen moet maken werkt, inderdaad, verfrissend. Dat je de computersystemen nog niet eigen hebt gemaakt en de juiste documenten nog niet kan vinden in een wirwar aan mappenbestanden is geen kwestie van intelligentie het is de stroefheid van het beginnen.
Als stagiair beschik je over een fantastische rol binnen de organisatie. Je bent de goedkoopste werkkracht en je maakt vaak evenveel uren als de meeste werknemers. Je kent een intrinsieke motivatie die niet is gedreven door geld. Het plezier moet je daarom ook vinden in andere dingen. Zoek de uitdaging binnen de uitdaging. Houd het interessant door je grenzen te verleggen, probeer zo veel mogelijk op te pakken. Is het te veel? Stoot weer dingen af. Dat is het unieke aan stagiair zijn. Alles wat je uitvoert is mooi meegenomen voor een organisatie. Je neemt dingen uithanden. Je bent dienstbaar en je leert iedere dag. Mijn advies is dan ook pak die handschoen op. Ga niet naast je schoenen lopen, want impact hebben in je eerste week is illusoir. Dat kan niet. Je hebt rijptijd nodig.
Laat dat ook echt niet de insteek zijn van jouw stageperiode. Gun jezelf die maand om je dingen eigen te maken, om te acclimatiseren.
Een stage is volgens Wikipedia: “een onderdeel van een opleiding waarin een leerling de praktijk leert. De theorie die op school wordt geleerd, wordt in de praktijk (bij een bedrijf of instelling) geoefend.” Dit vind ik te bekrompen. Het is niet alleen theorie koppelen aan de praktijk. Maar jezelf als de transitie tussen die twee. Je scherpt het bedrijf aan met jouw kennis, jezelf door continu spil te zijn die denkt en doet; en je scherpt school in waar het vak staat en met casussen bouw je aan betere vraagstukken en dus theorie en noodzakelijke onderbouwing.
Ga als stagiair je kaders te buiten, spreek je uit, laat van je horen. Jij brengt nieuw elan. Misschien niet geldende voor de gehele organisatie, maar wel binnen je afdeling. Voor nooit blind uit, maar ga ook niet bij alles vragen naar het waarom. Dat is eerder irritant dan leergierig. Neem eerst eens waar en zie dan in waarom het kan zijn. Denk je dat het anders kan; vraag dan of dat wel eens is overwogen. Dat is leren van, met en over jezelf. Het zit er al in; hoe komt het er steeds beter uit. Er zit meer in je dan je kon vermoeden; dan je ooit van jezelf had gedacht. Een afdeling kan zich blindstaren op bepaalde dingen die voor jou volkomen vreemd lijken. Benoem het ook al voelt het zo stompzinnig.
Als stagiair Marketing Communicatie bij Balance heb ik het als zodanig ervaren. Je neemt meer dingen waar dan je echt (in)ziet.