En, wat doe jij?

“En wat doe jij?”, klinkt het uit de mond van de snelle Spotify jongen. Tijdens het vragen swiped hij nog even snel door zijn agenda op zijn mobiel waardoor er nauwelijks sprake is van oogcontact. Ik vertel hem over mijn studie en de verplichting van stagelopen tijdens de bachelor. Hij knikt instemmend en het gesprek is afgelopen. Ik merk gelijk dat de titel stagiair boven je hoofd het een en ander met zich meebrengt. Tijdens het denken besef ik direct: ik mag niet klagen. Op de tweede dag van je stage al mee mogen naar een masterclass op het kantoor van Spotify (in een enorm grachtenpand in het centrum van Amsterdam) is niet verkeerd. Tijdens de masterclass, die wordt gegeven door mijn stage-instelling GroupM, merk ik dat veel begrippen mij bekend voorkomen. Lineair televisie kijken, cross-media level en preroll advertentiefilmpjes, ik heb er allemaal al wel eens van gehoord. Tijdens de indrukwekkende presentatie van een van de medewerkers van het mediabureau MEC (onderdeel van GroupM) kijk ik eens rustig om mij heen. Acht young-professionals van Spotify zitten aandachtig te luisteren naar de begrippen en verbanden die uit de mond van de presentatrice rollen. Waarom preroll advertentiefilmpjes van langer dan 20 seconden niet goed voor het imago van het bedrijf zijn. Wat mij direct opvalt is het aantal vrouwen. En dat vond ik alles behalve erg. De vrouw (of beter gezegd meid) naast mij stelt tijdens het checken van haar Instagram feed een vraag. Tot mijn verrassing een bijzonder goede vraag. Dat multitasken, is dat dus echt zo’n vrouwending?, denk ik bij mezelf. Met verbazing kijk ik naar de relaxte en ontspannen sfeer.  De een zit in een kleermakerszit op haar stoel, de ander eet een chocolaatje. Druk schrijvend in mijn notitieboekje probeer ik het tempo van de presentatie bij te houden. Het valt me op dat ik de enige ben die schrijft. Na het derde blaadje te hebben volgeklad besluit ik het te staken. Ik ben eigenlijk totaal niet van de aantekeningen. In mijn vierjarige universitaire carrière heb ik nog nooit één woord tijdens een college opgeschreven. De enige reden dat ik mijn laptop altijd meenam was om mezelf te vermaken tijdens dat twee uur durende eenrichtingsverkeer. Mijn gedachten dwalen dit keer alleen niet af. Ik vind het interessant. Tijdens de pauze sta ik buiten het pand naast de snelle Spotify jongen. Ik maak een geintje. Hij lacht. We keren terug naar het hete zwamhok waar na anderhalf uur de presentatrice wordt afgelost door een presentator. De man is net terug van een reis in Thailand en ik merk dat hier een groot raakvlak met het publiek is. De eerste 20 minuten gaat het over de plekken waar iedereen is geweest. Volgens mij was ik de enige in de zaal die niet naar Thailand is geweest. Ook het tweede deel van de presentatie is interessant. Na afloop heb ik het met mijn stagebegeleider, die mij mee nam naar deze masterclass, over voetbal. Iedereen geeft elkaar een hand. De snelle Spotify jongen hoorde ons over voetbal praten en kwam erbij staan. Mijn stagebegeleider vertelt hem dat ik vrij hoog voetbal. “Oh ja? Waar?”, vroeg hij. Ik vertelde hem dat ik inderdaad redelijk hoog voetbal. Hij geeft aan gek te zijn van voetbal en inderdaad mijn club te kennen. “Dus daar verdien je dan ook wel wat?”, vroeg hij. Ik knikte lachend. Hij deed zijn telefoon in zijn zak en bleef doorvragen uit pure interesse. Ik merkte dat hij opeens heel anders naar mij keek. Aan het eind van het gesprek vroeg ik hem: “En, wat doe jij?”.