Stageblog Tijmen Hoes

Ik loop drie maanden lang stage bij het regionale dagblad De Gooi- en Eemlander. Dit is een krant die, zoals de naam al doet vermoeden, dagelijks wordt uitgebracht in het Gooi en omstreken. Het verspreidingsgebied van de krant is ongever van Weesp tot Amersfoort, en alles daar tussenin. Al vanaf mijn eerste dag bij de krant werd ik vrijwel meteen in het diepe gegooid. Iedereen op de redactie is constant bezig met het vullen van de website, en de kranten van de komende dagen. Er is dus ook echt geen behoefte aan een stagiaire die alleen maar even koffie komt brengen, het is de bedoeling dat er meteen hard gewerkt wordt. Een gemiddelde werkdag begint rond negen uur, dan check ik mijn e-mail, en bekijk ik wat er vandaag aan nieuwswaardige dingen staan te gebeuren, of al zijn gebeurd. Om half tien start de eerste vergadering van de dag. Tijdens dit overleg komt de hele redactie samen om de krant die ‘s ochtends is uitgekomen te bespreken, de sterke en minder sterke verhalen worden besproken, en iedereen geeft elkaar feedback. Vervolgens wordt er besproken welke onderwerpen moeten worden opgepakt voor de krant van morgen. Tijdens dit overleg legt iedereen zijn of haar ideeën voor, over wat het verhaal van de dag zou kunnen zijn. Iedereen heeft zo zijn contacten in de regio, dus men weet wat er speelt. Na het overleg gaat iedereen erop uit, om bijvoorbeeld een interview af te nemen, of een nieuwswaardig evenement bij te wonen, zodat daar later op de dag over geschreven kan worden, dit geldt dus ook voor mij. Op sommige dagen ga ik fysiek ergens heen, zoals de opening van een restaurant, of een officieel moment van een gemeente, maar soms werk ik ook hele dagen vanuit huis, en bel ik met specialisten over bepaalde onderwerpen zodat ik daar een verhaal over kan maken. Recent ben ik bijvoorbeeld naar een school geweest waar Oekraïense kinderen les krijgen in Naarden, of naar een Palestijnse demonstratie op het mediapark in Hilversum. Ik spreek op die plekken vaak af met een fotograaf, en als ik dan voldoende mensen gesproken heb, en een goed beeld heb van de situatie ga ik weer naar huis of naar de redactie, en schrijf ik het artikel. Soms zijn dat kleine nieuwsstukjes van tweehonderd woorden, maar soms ook verhalen van twee volle pagina’s. Ook in dat opzicht krijg ik dus veel verantwoordelijkheid. Om half vier ‘s middags is het tweede en laatste overleg van de dag, waarin iedereen meldt welke stukken vandaag geschreven zijn, en wat er definitief in de krant van morgen zal verschijnen. Meestal maak ik na dat overleg mijn stuk helemaal af, en zit de werkdag er rond half vijf weer op.